خاندان بلاغی

برخی بزرگان این خاندان عبارتند از:

• شیخ عباس بن محمدعلی (متوفی ۱۰۸۵)، فقیه، اصولی و صاحب حاشیه بر تهذیب.
• شیخ حسن بن عباس (متوفی بعد از۱۱۰۵)، از شاگردان علی بن زین الدین نواده شهید ثانی و مدقّق شروانی، صاحب شرح صحیفه سجادیه و تنقیح المقال، که اثر اخیر از منابع روضات الجنات است.
• شیخ عباس بن حسن (متوفی بعد از۱۱۷۸)، فقیه، اصولی و صاحب رساله عملیه بغیة الطالب و شرح الصحیفة السجادیة
• شیخ محمدعلی بن عباس (متوفی ۱۲۲۸)، فقیه و اصولی، از شاگردان وحید بهبهانی، بحرالعلوم، کاشف الغطاء و سیدمحسن اعرجی، صاحب مطارح الانظار و نتایج الافکار، که شرح مبسوطی است بر تهذیب الاصولِ علاّمه حلّی، و جامع الاقوال در فقه استدلالی.
• شیخ ابراهیم بن حسین (متوفی ۱۲۴۷)، فقیه، ادیب و شاگرد کاشف الغطاء. وی، که در بازگشت از سفر حج به درخواست اهل جبل عامل در آنجا اقامت گزید. او سرسلسله آل بلاغی در لبنان است و نسل او در جبل عامل به نام بلاغی عاملی مشهورند.
• شیخ احمدبن محمدعلی (متوفی ۱۲۷۱)، فقیه، اصولی، شاگرد سیدعبدالله شُبّر و صاحب شرح بر تهذیب الاصول علامه حلی.
• شیخ طالب بن عباس (متوفی ۱۲۸۲) شاگرد صاحب جواهر، شاعر و مؤسس دو محفل ادبی مشهور در نجف به نامهای «‌معرکة بلاغیة‌» و «‌محفل بلاغیة ».

• محمد جواد بلاغی (۱۲۸۲ـ۱۳۵۲/ ۱۳۱۲ ش) که مشهورترین فرد از خاندان بلاغی است.

• جعفربن باقر آل محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، بیروت ۱۹۸۶م.
• محسن امین، اعیان الشیعة، چاپ حسن امین، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م.
• محمد هادی امینی، معجم رجال الفکر و الادب فی النجف خلال ألف عام، نجف، ۱۳۸۴ق/ ۱۹۶۴م.
• سیدحسن صدر، تکملة امل الا´مل، چاپ احمد حسینی، قم، ۱۴۰۶ق.
• عباس قمی، کتاب الکنی و الالقاب، صیدا۱۳۵۸؛ چاپ افست قم، بی‌تا.
• محمد علی مدرس تبریزی، ریحانة الادب، تهران، ۱۳۶۹ ش.